دکلمه :
سکوت سرشار از سخنان نا گفته است از حرکات نا کرده ، اعتراف به عشق های نهان و شگفتی های بر زبان نیامده ورس 1 :
فردای من خیلی وقته که گذشته ازش / آب شدو ریخت روی گونه های من
مثله دونه های برف / مهم نیست چی میشه بعدش / این مهمه که هنوز زندم
من همونم که بعد مرگش / همه میگن که هنوز زندست
من اشکامو به تو دادم / دیدم چشما همه تو خوابن
قبر ساختم از اتاقم / نفسم حبس شد / بدنم سرد شد/ ولی روحمو گرم نگه داشتم رو اجاقم
من همیشه بازنده بودم روی کاغذ / ولی همیشه جلو رفتم توی راهم
این دنیا با من بد بود / تاسم عددش کم بود / هنوز نباختم این غمارو نه نه
کروس :
جرم بعده جرم ، جنگ پشت جنگ / مرگ بعده زندگی ، زندگی بعده مرگ
من زنده موندم چون خبر خوب / واسه ی دشمنم مردن من بود
ورس 2 :
نه نرو وایسا ؛ از چی باید حرف زد / با چی میشه فهمید فرقِ خوبو از بد
من یادم نرفته اونجایی رو که بودم / ولی باید فراموش کنم جایی رو که هستم
یه کوه عقده ، تو این قفس مرده ، که زندگیم جرمه / بعده این شب تاریک نوبته صبحه (2)
کروس :
جرم بعده جرم ، جنگ پشت جنگ / مرگ بعده زندگی ، زندگی بعده مرگ
من زنده موندم چون خبر خوب / واسه ی دشمنم مردن من بود (2)